18 May 2010

သက္႐ွိသက္မဲ႔

(က)
ငါ သြားေနတယ္
ငွက္ေတြရဲ႕အေတာင္ပံနဲ႔ မေရာက္ႏိုင္တဲ႔အရပ္
ပင္လယ္ငါးေတြ မေနထိုင္ႏိုင္တဲ႔အရပ္ကို
ငါစီးမဲ႔ရထားနဲ႔ လြဲမွာစိုးလို႔
ငါေနာက္က်မွာစိုးလို႔
ငါ ကတိဖ်က္ရာ ေရာက္မွာစိုးလို႔
မၾကာမၾကာ ငါေျပးရတယ္
အစြမ္းကုန္သိမ္ေမြ႔တဲ႔လူေတြ
သူတို႔မွာ႐ွိတဲ႔ အေကာင္းဆံုးအေပၚအကၤ်ီေတြကို
ေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီးစ ႐ွပ္အကၤ်ီေတြရဲ႕အေပၚကေန ထပ္၀တ္ခ်င္ၾကလို႔
ငါ႔ကို ဆြဲေခၚတယ္ ဒရြတ္ဆြဲေခၚတယ္
စာတစ္ေစာင္မွ လက္ခံမရကတည္းက
ငါ ဘာသတင္းကိုမွ မရေတာ႔ဘူး
ငါ႔ခႏၶာဟာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္လဲက်လို႔
ငါ႔မိတ္ေဆြ တျခားလိပ္ျပာေတြနဲ႔အတူ
ပင္အပ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုးစိုက္ခံထားရတယ္
ငါ အသက္႐ွိေသးရဲ႕လား။

(ခ)
အိပ္ယာေပၚက ပစၥတို
ေတြးေတာဆင္ျခင္ေနတဲ႔ေၾကာင္
ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို ပါးလ်ားတဲ႔အရိပ္
ငါ႔ဘ၀ကို ငါေမ႔တယ္
ဘုရားသခင္ဟာ သူ႔လူေတြကို ေမ႔သလိုေပါ႔
သမၼာက်မ္းကို
ငါစားခ်င္လိုက္တာ
ဘယ္သူမ်ားေကၽြးပ
နံရံမွာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ကို
ငါ ပင္အပ္နဲ႔စိုက္တြယ္ထားတယ္
ငါ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုလဲ အဲသလို
ပင္အပ္နဲ႔ စိုက္တြယ္ထားခ်င္တာမ်ိဳး
ၿပီးေတာ႔..မီးေတာက္လိုေတာက္ေလာင္ေနတဲ႔
အရက္ေသာက္လိုစိတ္နဲ႔
အရက္ကို ေရလိုေသာက္ခဲ႔တယ္
လူငယ္မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွတ္ရစရာေတြမ်ားတဲ႔
ေအးစက္စက္ ပ်က္စီးေနတဲ႔မ်က္လံုးေတြ ငါလိုခ်င္တယ္
ငါေရာက္ခ်င္ေနတဲ႔ေနရာေတြအေၾကာင္းကို
ငါေတြးေတာေနခ်င္လို႔
တစ္၀က္မူးေနတဲ႔အၿပံဳးနဲ႔
ငါ..ေနာက္ျပန္ၾကည့္တဲ႔အခါ
ေတာင္ကအုပ္မိုးေနတဲ႔ ပင္လယ္ကိုေတြ႔ရတယ္
(အဲဒါ ငါ႔အေမရဲ႕ ဂူသခၤ်ဳိင္းေနရာပဲ)
(ငါ႔အေမနဲ႔အတူ ပင္လယ္ခ႐ုခြံေတြေကာက္ခဲ႔တယ္)
ငါ...ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး
ငါ...ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး
(ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ မလြဲမေသြ သြားၾကရမွာမို႔
တျခားလူေတြကို ခြင့္ျပဳလိုက္ၾကပါစို႔)
ငါ အသက္မ႐ွိေတာ႔ဘူး။

ညိမ္းညိဳ

- ဆရာသစၥာနီဘာသာျပန္ေသာ ဂ်ပန္ေခတ္ေပၚကဗ်ာအပုဒ္ ၂၀မွ စာသားမ်ား၊ ၀ါက်မ်ားျဖင့္ ဖန္တီးပါသည္။

1 comments:

ေန ့သစ္ said...

ကိုၾကီးေရ ...
ကဗ်ာလာဖတ္ပါတယ္ ... ။