12 December 2008

အေ၀းလူ

ကြဲအက္ဆို႔သီး ခရီးတစ္ေထာက္
နာနာက်င္က်င္ ေရာက္ခဲ႔ၿပီကြယ္။

စီရီႁပြတ္သိပ္ ၿမိဳ႕ ျပရိပ္ထဲ
ညလဲလင္းလင္း ေန႔ခင္းပမာ
ဆန္ရင္းစုန္ၾက
ငါေတာ႔ မေပ်ာ္လွပါဘူးကြယ္။

ခုေနမွာေတာ႔...
လေရာင္ခိုး၀ွက္ အိပ္ပ်က္ညတို႔
လမ္းစတစ္ဆံုး အေမွာင္ဖံုးလဲ
မိုးရဲလို႔ေဆာင္းရဲ
ၿပံဳးေနရဦးမွာပဲကြယ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ရယ္
(ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ)
ခ်စ္ခင္သူႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းဆင္းရဲ
ရင္ထဲမေကာင္းလွပါဘူးကြယ္။

ညိမ္းညိဳ

7 comments:

Unknown said...

ကဗ်ာဆရာေရ ..ခ်စ္ခင္သူႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းဆင္းရဲ
ရင္ထဲမေကာင္းလွပါဘူးကြယ္...တဲ့. အတူတူပါဘဲ ..သူတစ္ေယာက္ထဲခံစားတတ္တယ္ထင္ေနတယ္..ဟြန္ ့.... :P :P

တင့္ထူးေရႊ said...

ရင္ထဲမေကာင္းလွတာေတာ့ အမွန္ပဲ သူငယ္ခ်င္းရယ္ :(

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ကိုညိမ္းလည္း ကိုတင္႔ ရဲ႕အနာေတြကို
သြားဆြၿပန္ၿပီ :P
ရင္ထဲမေကာင္းဘူးဗ်.....
ခ်မ္းေၿမ႕ပါေစအစ္ကိုေရ......

ၿဖိဳးငယ္ said...

မွန္တယ္ ဆရာညိမ္းေရ ...
(ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ)
ခ်စ္ခင္သူႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းဆင္းရဲ က ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္ဗ်ာ

thihanyein said...

ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႔ ဟုတ္တယ္ ၅ ၾကိမ္ေအာ္သြားတယ္
ကဗ်ာဆရာ ဟဲဟဲ

SoeMoe said...

စီရီႁပြတ္သိပ္ ၿမိဳ႕ ျပရိပ္ထဲ
ညလဲလင္းလင္း ေန႔ခင္းပမာ
ဆန္ရင္းစုန္ၾက
ငါေတာ႔ မေပ်ာ္လွပါဘူးကြယ္.....
အတူတူပါဘဲ အစ္ကိုေရ..အဆင္ေျပပါေစ..။

လင္းဒီပ said...

တကယ္ပါပဲ အေဝးကလူေတြေလ...
အေဝးကျမိဳ႕ေလးကိုလြမ္းလို႕..
အေဝးက ေနထိုင္မႈေလးေတြလြမ္းလို႕..
အိမ္ျပန္ကေတာ့ ေနာက္က်ေနရဦးမွာပါပဲ..