3 January 2008

တနဂၤေႏြပံုျပင္

ငါ႔ပန္းခင္းေလးမွာမွ
မိုးက ေခါင္ခိုက္ေအာင္ကို ေခါင္တယ္
သူငယ္ခ်င္း မင္းမ်က္ႏွာက ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္နဲ႔
ေသြးအားနည္းေနသလားတဲ႔
ဟင့္အင္း ..ဒါ ငါ႔အေပၚ မိုးသေရာႀကီး ႐ြာခ်လိုက္တာ
ငါ႔လက္တစ္ဖက္ကို မိုးႀကီးေပါက္ဆိန္ ခုတ္ခ်လိုက္တာ
ကြဲေနတဲ႔ရင္တစ္ျခမ္းေပၚ သစ္တစ္ပင္တက္ေပါက္ေနတာ
ငါ႔အိပ္မက္ကို လက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္တာ
ရင္ကြဲပင္ဆိုတာ ယုယေနဖို႔ မလိုေအာင္ကို ထြားႀကိဳင္းသန္မာတယ္
ဒင္းက အမုန္းေတြသာ လံုလံုေလာက္ေလာက္ စားသံုးေနရရင္
ဘ၀တစ္ခုလံုးကိုေတာင္ ထိုးခြဲပစ္မဲ႔အပင္
အဆိပ္ေတြနင္ေနတဲ႔ေကာင္းကင္ေရ ငိုခ်င္းမခ်လိုက္ပါနဲ႔
အက္ဆစ္တၿဖိဳက္ၿဖိဳက္မိုးေတြက
ေျမကမၻာကို ေလာင္ၿမိဳက္သြားေစလိမ္႔မယ္
အခ်စ္နဲ႔ တဒကၤေကြကြင္းေနရသူေတြကို စာနာပါကြယ္။

ညိမ္းညိဳ

2 comments:

Unknown said...

ကဗ်ာဆိုတာခံစားခ်က္ေလးတခုဘဲေလ ...ဖတ္တဲ့သူလဲခံစားရတယ္အခ်စ္နဲ ့တဒကၤေကြကြင္းေနရသူေတြစာနာေပးပါတယ္...ကဗ်ာဆရာလဲေပ်ာ္ရြင္ခ်မ္းေျမ ့ပါေစ

lwansay said...

ေအာ္ဗ်..လြမ္းေနပါတယ္ဆုိမွ ..အလြမ္းကဗ်ာေတြပဲ
ဖတ္မိေနတာပါလား .. အၿမန္ဆုံး ဆုံစည္းဖုိ႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ကြ...