24 September 2007

ေရခ်မ္းစဥ္

ငါဟာ ေရခ်မ္းစဥ္ေလးပါ
ျဖဴလြလြသဲပြင့္မ်ားေပၚ
ၿငိမ္းေအးမႈရသနဲ႔
ငါ႔ကိုယ္ငါ တည္ေဆာက္ခ်င္ခဲ႔တာပါ
သိသူျဖစ္ေစ မသိသူျဖစ္ေစ
ရန္သူမိတ္ေဆြမဟူ ဘက္မတူခဲ႔ရင္လည္း
ငါက ၾကည္ျဖဴမွာပါ
ကိုယ္႔အရိပ္ေလးထဲ ကိုယ္ေန
ကိုယ္႔အကိုင္းအုပ္အုပ္ေလးနဲ႔ကိုယ္ တိမ္ျမဳပ္
ဘာကိုမွ အေရးမလုပ္ပဲေနေနတာ မဟုတ္ပါဘူး
ခရီးသြားေတြဆိုတာ
ငါ႔ေ႐ွ႕ကလမ္းကေလးမွာ ေန႔စဥ္ျဖတ္သြားၾကတာပဲေလ
သူတို႔အသံေတြကို ငါၾကားေနရတာေပါ႔
သူတို႔လႈပ္႐ွားမႈေတြကို ငါျမင္ေတြ႕ေနရတာေပါ႔
အမွန္နဲ႔အမွား ဘယ္လိုခ်ိဳ ဘယ္လိုခါးတယ္ဆိုတာ
ေရခ်မ္းစဥ္ေလးအျဖစ္နဲ႔လည္း ငါမွတ္သားေနမိပါတယ္
စိမ္႔၀င္လာမဲ႔ အပူမီးေတြအတြက္
ငါ႔ေရခ်မ္းစဥ္ေလးကို ေရမျပတ္ျဖည့္ထားပါ႔မယ္
နင္သီခ်င္းဆိုသလို ငါလိုက္ဆိုလို႔မရေသးတာ
နင္ငိုသလို ငါလိုက္ငိုလို႔မရေသးတာ
အဲဒီလို ဆိုခြင့္ငိုခြင့္ကင္းမဲ႔ေနတဲ႔ငါ႔ကို
ခြင့္လႊတ္ေပးပါဦးကြယ္
စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာလို႔ မရဘူးေလ
ငါက အသက္မဲ႔ေနတဲ႔ ေရခ်မ္းစဥ္ေလးမို႔ပါ ။

ညိမ္းညိဳ

3 comments:

ရြက္၀ါ said...

သူမ်ားဆိုသလို မဆိုနိုင္ေသးတာ
သူမ်ားငိုသလို မငိုနိုင္ေသးတာ
၀မ္းနည္းစရာ လို႔ေတြးမိရင္၊

အမွားနဲ႔ အမွန္ အခ်ိဳနဲ႔ အခါး
ေကာင္းစြာနားလည္ ထားတာကလည္း
ဂုဏ္ယူစရာပါ လို႔ျပန္ျမင္လိုက္။

ဒီထဲမွာ တူညီတဲ့ ေမတၱာတရား
အားလံုးအေပၚထား ထားတယ္ဆိုေတာ့
ေရခ်မ္းစဥ္ေလးေရ
မင္းက ေလာကကို
ေကာင္းေကာင္း အလွဆင္ေပးေနသူပါကြာ။

eithu said...

အေတြးလွလွ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ လို႕ခံစားမိပါတယ္ ..
ေအာက္ဆံုးက ႏွစ္ေၾကာင္းကို ေတာ့ ျပံဳးမိပါတယ္..
အမ်ားၾကီးေျပာခဲ့ျပီးျပီေလ .. =)
နားေထာင္လို႕ေကာင္းပါတယ္ ..

Unknown said...

Much appreciated your poem, your attitude..
Keep it up, friend, may you be always a good citizen of our mother land.