22 September 2007

ႏွင္းက်ခ်ိန္

ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ သမ႐ိုးက်႐ႈေမွ်ာ္ခင္းမွာ
အေငြ႕အသက္တိုင္းဟာ ႐ိုးစင္းလွပေနမယ္
ဓာတ္ႀကိဳးေပၚမွာ ငွက္ကေလးေတြနားေနၾကမယ္
ကတၱရာလမ္းမႀကီးက ၿငိမ္သက္စြာလဲေလ်ာင္းေနမယ္
တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလေသာ အိမ္ယာမ်ားက
သူ႔ရဲ႕ အနက္ေရာင္ေက်ာျပင္ႀကီးေပၚ ငိုက္ျမည္းလို႔က်န္ရစ္ခဲ႔မယ္
လူေတြက အေရာင္အေသြးစံု လႈပ္႐ွားသြားလာၾကမယ္
ကုိယ္႔ကိုယ္ကို နာက်င္မႈမ႐ွိရေအာင္
အေႏြးထည္ထူထူႀကီးေတြကိုလည္း ၀တ္ထားၾကဦးမယ္
ႏွင္းေတြက်လာၿပီဆို..
တို႔ၿမိဳ႕ေလးကိုက မႈန္၀ါးသြားတတ္တာပါ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မႈန္၀ါးသြားလည္းဆိုရင္
လူႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ေနတာေတာင္
တစ္ေယာက္ရဲ႕ သြားလမ္းလာလမ္းကို
တစ္ေယာက္က မျမင္မိေတာ႔ဘူး
ႏွင္းခြဲမီးႀကီးေတြနဲ႔ လမ္းျပေပးမွသာ
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဦးတည္ရာကို
တစ္ေယာက္က နားလည္ခြင့္ျပဳေပးႏိုင္တဲ႔ အေျခ
ႏွင္းေတြ...ႏွင္းေတြ
အံု႔သည္းမိႈင္းေ၀ေနလိုက္တာ
အခုဆို..တစ္ၿမိဳ႕လံုးေတာင္ ဘာမွမျမင္ရေတာ႔ဘူး။

ညိမ္းညိဳ

1 comments:

eithu said...

ႏွင္းေတြပိန္းပိတ္ေအာင္က်ေနတဲ့ျမိဳ႕ကေလးကို
ခံစားမိပါတယ္ . .
`ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ သမ႐ိုးက်႐ႈေမွ်ာ္ခင္းမွာ
အေငြ႕အသက္တိုင္းဟာ ႐ိုးစင္းလွပေနမယ္
ဓာတ္ႀကိဳးေပၚမွာ ငွက္ကေလးေတြနားေနၾကမယ္
ကတၱရာလမ္းမႀကီးက ၿငိမ္သက္စြာလဲေလ်ာင္းေနမယ္
တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလေသာ အိမ္ယာမ်ားက
သူ႔ရဲ႕ အနက္ေရာင္ေက်ာျပင္ႀကီးေပၚ ငိုက္ျမည္းလို႔က်န္ရစ္ခဲ႔မယ္´

အဲဒီ့အေရးအသားေတြ လွတယ္ ..ႏွစ္သက္မိပါတယ္..